خرمشهر! هرگز از خاطر نخواهیم برد صمیمیت سیال تو را، بوی نخلی کتفهایت را و شرجی ات را..!
مسجد جامع خرمشهر، قلب شهر بود. مسجد جامع، مظهر همه آن آرزوهایی بود که جز در بازپس گیری شهر برآورده نمی شد. مسجد جامع، همه خرمشهر بود و خرمشهر همه ی ایران
قسم به خون گل سرخ در پگاه بهار/ به سوز سینه بلبل به ناله های هزار به نغمه نغمه جانسوز نای خرمشهر/ به چلچراغ غم کوچه های خرمشهر زجام لاله نیفتد شراب عشق از جوش /چراغ خون شهیدان نمی شود خاموش
شهر من! ای شهر پر آوای درد/ ای نشان پایداری در نبرد قلب تاریخ زمینی شهر من/ غرقه در خون این چنینی شهر من زیر هر گامی شقایق کاشتیم/ تا که این پرچم فرا افراشتیم
صدایی از دریا، با خروش، بدون تأمل، خبری برای تمامی باغ، برای تمام مردم، شهر شهیدان، شهر خون ـ خرمشهر ـ آزاد شد.
وقتی بی سیم
چی سقوط خرمشهر را به محمد جهان آرا، فرمانده سپاه خرمشهر اعلام کرد، جهان
آرا گفت: مواظب باشید که دل های تان سقوط نکند. چون اگر دل سقوط نکند، روزی
خرمشهر را آزاد خواهیم کرد ...
فتح خرمشهر فتح خاک نیست، فتح ارزش های اسلامی است.
امام خمینی(ره)